موشه سفدیه یک یهودی است که در کانادا تحصیل کرده و حالا در ایالات متحده زندگی می‌کند. او معمار معروف‌ترین سازه‌های سنگاپور است.
 
به گزارش فرادید به نقل از سی‌ان‌ان، مساحت مجتمع مارینا بی سندز (Marina Bay Sands) 38 هکتار بوده که معماری آن به صورت سه برج 55 طبقه است. این مجتمع چندین منظوره دارای هتل، کازینو، موزه و مغازه‌های تجاری است. موشه سفدیه اکنون 76 سال دارد و در سراسر جهان پروژه‌هایی را تکمیل کرده است.

در حال حاضر سفدیه در حال ساخت جوئِل چانگی است که در واقع مجتمع جدید فرودگاه چانگی است. سی ان ان با او مصاحبه‌ای را انجام داده و از او پرسید که منظور او از طراحی‌های این ساختمان‌ها چیست که در ادامه بخشی از آن را خواهید خواند.

من طوری طراحی نمی‌کنم که ساختمان مانند یک کتری باشد یا شبیه هر چیز دیگر. من با اصولی کار می‌کنم. اولین اصل آن این بود که هتل باید دیواری باشد که ساختمان را از اقیانوس جدا کند. بنابراین تصمیم گرفتم که سه برج برای آن مدنظر قرار دهم که پنجره‌های بزرگ آن رو به اقیانوس باز شود. فضای روی زمین پس از ساخت برج‌ها کم بود و به همین دلیل ایده «پارک آسمانی» شکل گرفت. من با استادِ فنگ شویی صحبت کردم و او گفتم که نباید آن سازه متقارن باشد؛ اگر متقارن باشد آن فنگ شویی نیست.

[«فنگ شویی» در لغت به معنای باد و آب است که یک فلسفه باستانی در چین است و برای پیدا کردن دکوراسیون مناسب و چیدمان درست اشیا در ساختمان‌های مسکونی، تجاری و غیره استفاده می‌شود تا بهترین اثر را بر سلامتی، شادی، موفقیت، هماهنگی و به طور کلی انرژی مثبت داشته باشد. مهم‌ترین چیزهایی که باید رعایت کرد، پرهیز از بی‌نظمی و هرگونه انباشتگی، استفاده از رنگ‌های مناسب، خطوط منحنی، در نظر گرفتن جهت‌های مناسب است.]

 

بنابراین آن را غیرمتقارن ساختیم، به شکلی که یک طرف ساختمان بزرگتر از سمت دیگر آن است. مردم می‌گویند که آن سازه مانند یک کشتی است که البته هم هست، اما وقتی پروژه را استارت زدیم من اصلا قصد نداشتم یک کشتی در بالای این سه برج بسازم.

 

وقتی در کشوری کار می‌کنید که مردم همه به فنگ شویی علاقه دارند، شما هم باید مانند آن‌ها باشید. در طراحی‌ها فنگ شویی را رعایت کردم، هرچند خودم به فنگ شویی چندان معتقد نیستم؛ البته با آن مشکلی هم ندارم.

 

من می‌دانستم که محل ساخت این مجتمع در واقع همان جایی است که سنگاپوری‌ها با دنیا ارتباط دارند و دنیا نیز با سنگاپور مرتبط می‌شود. بنابراین خواستم آن را به بهترین شکل نشان دهم.

 
موزه هنر و علوم (آرت ساینس) چطور؟
 
مقامات سنگاپور می‌خواستند که دقیقا در همان نقطه یک پروژه فرهنگی هم صورت گیرد. در واقع آن‌ها تمایل داشتند زندگی فرهنگی مردم در آنجا شکل گیرد. سنگاپور سالن محل برگزاری کنسرت مجهز داشت؛ تئاتر و آکواریوم خیلی خوبی هم داشت. به همین دلیل من چیزی را ساختم که در سنگاپور وجود نداشت و در دنیا هم خیلی وجود ندارد: من موزه‌ای را ساختم که علوم و هنر را در هم می‌آمیزد.
 
آن را طوری طراحی کردم که بر روی زمین شناور باشد و بتوان به راحتی زیر آن را دید. شنیده‌ام که مردم به آن می‌گویند: «یک خوشه موز.»
 
وقتی به سنگاپور می‌روید کجا غذا می‌خورید؟
معمولا برای وعده‌هایی غذایی به بیرون دعوت می‌شوم. سنگاپور چندین رستوران واقعا خوب دارد، اما شخصا به تِتسویا واکو گین در مارینا بِی علاقه‌مند هستم.