ماجرای دیدار احمدی نژاد با رهبر معظم انقلاب شباهت های قابل تاملی با روایت فوق دارد. احمدی نژاد بنا به تصریح خودش، نهم شهریور ماه به دیدار مقام معظم رهبری رفته و در همان جا توصیه ایشان به عدم کاندیداتوری را دریافت کرده است؛ با این حال، او پس از این دیدار، حرفی از انصراف خود از کاندیداتوری نزده و با اینکه غالب جامعه به دلیل سفرهای استانی او، کاندیداتوری اش را قطعی می دانست، احمدی نژاد با سکوت خود به این فضا دامن زد. او نه تنها سفر از پیش برنامه ریزی شده خود را لغو نکرد بلکه یک گام دیگر هم به پیش برداشت و در تاریخ 25 شهریور در ادامه سفرهای استانی خود به گرگان رفت تا پس از علنی شدن دیدارش با رهبری، چنین برداشت شود که رهبر انقلاب مخالفتی با کاندیداتوری وی نداشته اند.

رهبر معظم انقلاب بیش از سه هفته سکوت کردند و در این مدت، نزدیکان احمدی نژاد که بی تردید تعدادی از آنها از ماجرای دیدار نهم شهریور خبر داشتند، نه تنها صحبتی از این موضوع نکردند بلکه اصل موضوع نهی رفیق شفیق شان از کاندیداتوری را هم به چالش کشیدند.

با تغییر این فضا، رهبر معظم انقلاب علنی کردن این موضوع را به مصلحت دانستند تا به گفته آیت الله جنتی فتنه‌ای را که داشت شکل می‌گرفت در نطفه خفه کنند؛ پس از آن بود که احمدی نژاد هم دست به قلم برد و نامه تبعیت نوشت. 

سال 58 مصاحبه فریبنده بنی صدر و اکنون سکوت احمدی نژاد و ادامه سفرهای استانی او، که هر دو پس از دیدار با ولی فقیه - امام خمینی (ره) و سپس رهبر معظم انقلاب - صورت گرفت معنای یکسانی دارد و آن القای این موضوع است که مخالفتی با کاندیداتوری در کار نبوده حال آنکه حقیقت عکس آن است.