مهم تر از اظهارات مهمانان برنامه که عمدتا علیه یکی از نهادها و یا قوانین بیان می شوند، بستری است که برنامه آبان برای آنها فراهم می کند؛ این بسترسازی حتی در کلام مجری برنامه هم به وضوح قابل مشاهده است. به طور مثال، کافی است نگاهی به لحن و نیز پاس گل هایی که آزاده نامداری به مهمان برنامه اخیر داده بود بیندازیم. او در مورد گزارشگر ناشناخته 20:30 که گزارشی درباره مونا برزویی پخش کرده بود، با لحنی آکنده از تنفر نسبت به صداوسیما صحبت می کند و حتی با همراهی مهمان، مامور و معذور بودن وی را تایید می کند! این تنفر در لحن نامداری زمانی مشخص تر شد که او با تمسخر، در بخشی از گفت و گوی خود درباره یک همکار سابق خود در تلویزیون گفت که شاید تا حالا ابی – خواننده لس آنجلسی - گوش نکرده!

از طرفی، یک بار وقتی مهمان برنامه مدعی می شود که "نمی خواهند کسی از یک حدی بیشتر محبوب شود" با سوال چندباره درباره اینکه "کی نمی خواهد؟"، تلاش می کند تا نه فقط برنامه ریزان ارشد فرهنگی کشور را بلکه حتی سیاست های ثابت نظام را به چالش بکشد و سرانجام با نوع تدوین خاص برنامه، بر فضای ابهام آلود ایجاد شده دامن بزند.آزاده نامداری در همین برنامه حتی یک بار - سهوا یا عمدا -  به جای بخش خبری 20:30، از "بی بی سی" استفاده کرد که حتی اگر عمدی نبوده باشد ظاهرا در راستای برنامه ریزی سازندگان برنامه بوده است.
برنامه "آبان" هر هفته به صورت اینترنتی و با همکاری سایت آپارات پخش می شود. ورود برنامه به فضاهای زنانه و دخترانه و پخش گعده‌های بی پرده شخصی تر تحت نام هایی مانند "ورود آقایان ممنوع" و "زن برتر" که در آنها از هر دری سخن می گویند، اگرچه موضوع جدید نیست اما محتوای مسائل بیان شده آن کاملا غیرعرفی است. از آن مهم تر، تیتراژ برنامه با صدای یک زن – غزل شاکری – تکلیف این برنامه را کاملا مشخص کرده به طوری که به نظر می رسد علاوه بر عرف، حتی توجه به قوانین کشور نیز چندان جدی گرفته نمی شود.ظاهرا قرار است مهمانان برنامه مذکور، شخصیت های مختلف و چهره های معروف از میان زنان کشور باشند اما نگاهی به فهرست مهمانان در همین چند برنامه اول، نشان می دهد که رویکرد سازندگان، با رویکرد کلی عرف جامعه و نیز آنچه در دستگاه های فرهنگی از جمله صداوسیما در جریان است همسو نیست؛ به جز مونا برزویی، حضور مهمانانی چون نیلوفر اردلان و منیژه حکمت که اولی به دلیل ماجرای اختلاف نظر با همسرش برای حضور در مسابقات خارجی، مدت ها سوژه رسانه های بیگانه شده بود و دومی سال هاست به عنوان یک سینماگر معترض و دگراندیش شناخته شده، به خوبی موید این ادعاست.
از طرف دیگر، بوی فمینیسم به شدت از "آبان" استشمام می شود و حتی رک گویی مجری برنامه و سوال او درباره فمینیست بودن یا نبودن مهمان هم نه تنها نمی تواند این اتهام را از برنامه بزداید بلکه به آن دامن می زند. همه این ها در کنار القای این موضوع که زنان در کشور مورد ظلم قرار می گیرند و وجود تبعیض علیه آنان قطعی است، با مقصر جلوه دادن نظام، برنامه مذکور را به سمتی برده که سال هاست شبکه های معاند خارج نشین همان راه را در پیش گرفته اند.اکنون سوالی که وجود دارد این است که چه نظارتی روی برنامه های اینچنینی وجود دارد که هرکس با کمترین هزینه و صرفا با همکاری یک اسپانسر و یک سایت پربیننده می تواند به بهانه های غیرسیاسی چنین تبلیغاتی علیه کشور انجام دهد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: