فاجعه ای بزرگ در سال 94

طناب دار را با دست خود می بافد، روسری حریر مادر را به چارچوب در گره می زند و حلقه مرگ را دور گردن نحیفش تنگ می کند؛ دیگری تلخی روزگار را تاب نمی آورد و از بلندی می پرد و آن یکی به ضرب گلوله خود را به کام مرگ می کشد.

از آغاز سال ۹۴ تاکنون 13 دانش آموز زیر ۱۸ سال خود را به کشتن داده اند. نه نفر خود را حلق آویز کرده اند، سه نفر از ساختمان خانه و پل عابرپیاده پریده اند و یک نفر با سلاح گرم زهر مرگ را سرکشیده است.فقط در ماه جاری اقدام به دو مورد خودکشی در یزد و یک مورد در تهران به مرگ خودخواسته این سه نفر انجامیده و خبر «خودکشی» را میان اخبار روزانه پررنگ کرده است، این اتفاقی است که در پنج سال اخیر نه تنها در ایران، بلکه در جهان، رشدی سرطان گونه داشته و سه برابر شده است.

مواردی از خودکشی دانش آموزان در سال جاری که در گزارش پیش رو به آنها پرداخته شده، براساس آنچه در خبرها و از سوی مجریان قانون بیان شده، به دلیل اضطراب ناشی از مدرسه، افت تحصیلی و ناکامی در واحدهای درسی و یا هراس از مورد بازخواست قرار گرفتن از سوی والدین و همچنین افسردگی و اختلافات دامنه دار خانوادگی رخ داده است.

همچنین از بین این موارد چهار مورد در استان تهران، دو مورد در یزد، دو مورد در آذربایجان غربی و مابقی در استان های لرستان، مازندران، خراسان جنوبی و شمالی اتفاق افتاده است. از سوی دیگر در حالی با این آمار روبه رو هستیم که عمده خودکشی های ناموفق به رسانه ها راه نمی یابند، چنانچه در ۱۲ خودکشی دانش آموزان در سال جاری، تمامی موارد به مرگ افراد منجر شده و این گزارش از شمار افرادی که پس از اقدام به خودکشی از مرگ رهایی می یابند، خالی است. کشورهای توسعه یافته نیز از این آسیب اجتماعی در امان نبوده اند، به طوری که برای مثال، هر سال، ۱۰ مورد خودکشی زیر ۱۰ سال در فرانسه رخ می دهد؛ ایران نیز درزمینه خودکشی رتبه ۴۸ را در میان دیگر کشورها دارد اما آماری دقیق از خودکشی کودکان در کشور وجود ندارد.

با این وجود تحلیل این خودکشی ها به عنوان یک آسیب اجتماعی در کشور ما، درحالی که با فقدان جزئیات آماری رو به رو هستیم، چندان ساده به نظر نمی رسد. درحالی که آماری از خودکشی کودکان و بزرگسالان در سال ۱۳۹۳ در دست نیست اما نتایج یک مطالعه با عنوان «بررسی موارد اقدام به خودکشی در کودکان بستری در بخش اطفال بیمارستان لقمان حکیم» نشان می دهد از میان ۱۷۶ کودک هشت تا ۱۳ سال که به دلیل مسمومیت در سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳ در بیمارستان لقمان حکیم بستری شده بودند، اقدام به خودکشی ۱۱۱ مورد آنها تأیید شده است.